Ekaterina Levental 'De Weg'

The Path

In this extraordinary and moving production, harpist and singer Ekaterina Levental takes the audience with her along The Path, which she followed as a teenager. Her path began in Tashkent and led from one country to the next, as her family fled the Uzbekistan, following the collapse of the Soviet Union. With the support of director Chris Koolmees, Ekaterina sings and recounts all the highs and lows of her experience; she tells about the loss of friendship, about estrangement, but also about resilience and hope for the future. The Path shows the inextinguishable endurance of a child in dramatic circumstances. We get to know a teenager who is steadfastly determined to find her way, hanging onto her imagination. Ekaterina’s story is poignant and personal, on a theme that is all too familiar these days. She illustrates it with beautiful music.

De Weg

“Ik ben zó niets op deze aarde…”
In een bijzondere en aangrijpende voorstelling neemt zangeres en harpiste Ekaterina Levental het publiek mee op “De Weg” die zij als tiener aflegde. De weg, die begon in Tashkent en die leidde van land naar land, toen zij en haar familie na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie Oezbekistan moesten verlaten.
In een regie van Chris Koolmees vertelt en zingt Ekaterina over het vallen en opstaan tijdens de vlucht, over het verlies van vriendschappen en vervreemding, maar ook over de veerkracht en hoop voor de toekomst. De Weg toont de onuitputtelijke veerkracht van een kind in dramatische omstandigheden. Een tiener, vastberaden haar sprookje te vinden, vasthoudend aan haar verbeelding.
Een bijzonder en persoonlijk verhaal, dat tegelijkertijd zo herkenbaar is, geïllustreerd door prachtige muziek.
“Weer een station. Ik zie borden Amsterdam.”